Daan Donkers (1996) studeert dit jaar af aan de kunstacademie van Utrecht, de HKU. Hij is een schilder en tekenaar die muziek als directe bron voor zijn beelden gebruikt. Op MDF platen van 4 mm breed, tekent en krast hij in de droogtijd van de verf, waarmee hij precies dat moment wil vastleggen. Zijn werk is poëtisch en spreekt een eigen taal. Vanuit muziek ontstaan zijn beelden die mysterie, verhalen over het leven en eindeloze verhalen over momenten bevatten. In zijn werken gebruikt hij beelden die met enige regelmaat terugkomen. Hij zoekt naar iconen, beelden die zó raak zijn dat ze universeel lijken. De kijker herkent het beeld gelijk, het is simpel en poëtisch. Zijn werken lijken op statements, maar het zijn vooral vragen en stellingen. De titels geven zijn werk een extra dimensie en de taal op het werk is een onderdeel op zichzelf. In zijn werk bestaan geen series. Hij zoekt naar het nieuwe, naar zichzelf kunnen uiten en heruitvinden. Ondanks dat hij weet dat de waarheid niet bestaat, is hij er naar op zoek. Op zoek naar eenvoud en positiviteit is hij in een constante strijd met zichzelf, vechtend voor het mooie en het goede en de kern van het leven. Ontvangen en zenden, zenden en ontvangen, dat is wat hij doet en dat is wat hij laat zien.