Jacqueline Peeters (1961) studeerde aan de Academie voor Beeldende Vorming in Tilburg en was resident aan Ateliers 63 in Haarlem. In 1987 won zij de Koninklijke Prijs voor de Schilderkunst. Peeters had solotentoonstellingen bij Motta te Eindhoven, Kabinett in Bern, Zazà Ramen in Milaan, Gerhard Hofland Gallery Amsterdam, Annie Gentils Gallery in Antwerpen en Loods12 in Wetteren.
Woorden, namen en haar eigen naam spelen een belangrijke rol in het werk van Peeters. Zo combineerde zij haar voornaam met de namen van mannen die ooit een Jacqueline als geliefde hadden en nam zij eerder de naam Madame de Parma aan, een naam om beroemd mee te worden. In andere van haar werken dansen namen van muzen en vrouwen van bekende mannelijke kunstenaars voorbij. In haar recentere werk begint ze met het opspelden van papiertjes met woorden, flarden tekst en namen. Zij probeert ruimte te geven aan haar persoonlijke gedachten, zonder deze volledig te verklappen. Op deze manier ontstonden er nieuwe werken op oude doeken, niet om de geschiedenis uit te wissen maar om het een nieuwe adem te geven.
Peeters is altijd blijven spelen met taal in haar werk. De ene keer laat ze de woorden, zinnen, opsommingen, namen of stambomen rechtstreeks op het doek dansen. Terwijl Peeters de andere keer de teksten op stukjes papier verspreid heeft liggen in haar atelier en ze opeens hun perfecte plekje in een van haar werken vindt. Op deze manier blijft Jacqueline Peeters ons steeds weer verrassen met lijnspellen en dansende letters in haar werk.